Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Ανδρέας Πολυζωγόπουλος – Heart Of The Sun (The Music Of Pink Floyd)




Μια πολύ καινούργια κυκλοφορία αυτή του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου, που κυκλοφόρησε επίσημα στις 21 Φεβρουαρίου. Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος είναι ένας πολύ γνωστός και καλός μουσικός, τρομπετίστας, με πάρα πολλές  δισκογραφικές συμμετοχές. Στο δίσκο αυτό δεν παραθέτει δικά του δείγματα σύνθεσης. Αυτό βέβαια είναι κάτι σχετικό καθώς και ο αυτοσχεδιασμός είναι σύνθεση, απλά είναι στιγμιαία και όχι γραμμένη σε πεντάγραμμο. Με την τυπική λοιπόν έννοια της σύνθεσης αυτοσχεδιάζει μαζί με άλλους τρεις  μουσικούς: τον Κωστή Χριστοδούλου στα πλήκτρα, τον Srdjan Ivanovic στα ντραμς και τα samples τον Βασίλη Στεφανόπουλο στο κοντραμπάσο ο οπoίος μαζί με τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο είναι υπεύθυνοι και για τα ηλεκτρονικά μέρη του δίσκου. Οι δύο τελευταίοι συνεχίζουν να παίζουν μαζί μετά την διάλυση των Poly Quartet. Θυμίζω πως πρόκειται για το κουαρτέτο που κυκλοφόρησε –μόνο- το “Perfumed Dreams” το 2008 σε συνθέσεις του  Ανδρέα Πολυζωγόπουλου.


Τα θέματα που παίζουν και «πειράζουν» στο δίσκο αυτό είναι πασίγνωστα κομμάτια των Pink Floyd. Αλλά… γιατί Pink Floyd; Απαντά ο ίδιος ο Πολυζωγόπουλος: «Ανακάλυψα τους Pink Floyd στο δημοτικό. Κάθε Κυριακή απόγευμα ο θείος μου έκανε εκπομπή στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό με παλιά rock κομμάτια και πολύ συχνά πήγαινα μαζί του. Η πρώτη ανάμνηση από τους Pink Floyd είναι ο ήχος του κουλοχέρη και του ελικοπτέρου. Αντέγραψα σε κασέτες τους τρεις γνωστούς τους δίσκους και τους άκουγα συνέχεια… Άρχισα να μαθαίνω κομμάτια τους στην κιθάρα, γνώριζα σιγά σιγά την ιστορία τους… Σύντομα πήρα την απόφαση να γίνω μουσικός, ξεκίνησα μαθήματα τζαζ κιθάρας… Όταν ανακάλυψα τον Miles Davies και την τρομπέτα άφησα την κιθάρα… Ποτέ δεν έπαψα να ακούω Pink Floyd, αλλά δεν είχα στο νου μου να κανω κάποιο tribute cd μέχρι που το καλοκαίρι του 2011 άκουσα live τον Roger Waters…».

Ακούτε:

http://soundcloud.com/puzzlemusik/andreas-polyzogopoulos-money

και με εικόνα:


Τις παιδικές αγάπες δεν τις ξεχνάμε ποτέ και πάντα επιστρέφουμε σ’ αυτές. Από κιθαρίστας, όχι ντράμερ αλλά τρομπετίστας και από μαθήματα με τον Γιώτη Σαμαρά σε σεμινάρια με τον γίγαντα Paolo Fresu ο δίσκος περιγράφεται στο δελτίο τύπου πολύ εύστοχα ως «μια προσέγγιση…. από ένα κουαρτέτο που κινείται ανάμεσα στη jazz και την ηλεκτρονική μουσική». ¨Όπως λοιπόν και οι δίσκοι των Pink Floyd είναι ένα concept με τα tracks συχνά ενωμένα, έτσι και το “αφιέρωμα” αυτό κινείται με την ίδια λογική. Στο τέλος της πρώτης ακρόασης η αίσθηση που μένει είναι κατ’ αρχήν πως πρόκειται για έναν δίσκο που αρμόζει να ακούς σαν ένα ενιαίο άκουσμα. Στις επόμενες ακροάσεις ενισχύεται η άποψη αυτή. Έρχεται επιπλέον η αίσθηση πως όσο περισσότερο απομακρύνονται οι μουσικοί από το εκάστοτε γνωστό θέμα ή ακόμα και ήχο τόσο περισσότερο ενδιαφέρον υπάρχει για τον ακροατή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Hey You” και μια εντυπωσιακή ανάπτυξη μετά την παράθεση του βασικού θέματος. Αυτές οι στιγμές είναι και οι καλύτερες στιγμές του δίσκου. Στο “Another Brick In The Wall”, σαφώς στο “Money”, στο “Time”, σε κομμάτια δηλαδή που οι ρυθμοί ανεβαίνουν και υπάρχει η δυνατότητα για ένα κουαρτέτο να δείξει τη μουσικότητά του και συνυπάρχει και η δυνατότητα για ευρύτερη επεξεργασία του ήχου με χρήση ηλεκτρονικών ήχων που με επιτυχία χρησιμοποιούνται στο δίσκο. Στο πολύ ιδιαίτερο “Shine On You Crazy Diamond” με πολύ ενδιαφέρον ακούμε τη διατήρηση του ψυχεδελικού μέρους του κομματιού, ειδικά στη εισαγωγή, σε ένα δωδεκάλεπτο ταξίδι με τις μελωδίες ενός κλασικού και παγκόσμια αγαπημένου συγκροτήματος με τη ματιά ενός σύγχρονου που κινείται σε τόσο διαφορετικές, θεωρητικά περιοχές.


Ένας δίσκος που μπλέκονται διαφορετικά είδη, διαφορετικές εποχές, διαφορετικά όργανα. Μια δισκογραφική κατάθεση για ένα ευρύ κοινό, με σεβασμό στο πρωτότυπο υλικό, δεδομένη μουσική ικανότητα από τους εκτελεστές. Το κλασικό είναι πάντα μέσα μας. 

Περισσότερα για τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο στο www.andreaspolyzogopoulos.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: